Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Warszawa - Zielona Góra - Wydział II Postępowania Sądowego. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prokuratora Okręgowego w Zielonej Górze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Go 832/08 oddalającego skargę Prokuratora Okręgowego w Zielonej Górze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia 2 września 2008 r. utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy Świdnica z dnia 24 lipca 2008 r., nakładającą na W.K. opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku z jej podziałem uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze i utrzymaną przez nią w mocy decyzję Wójta Gminy Świdnica.

W uzasadnieniu swojego orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż trafnym jest podnoszony w skardze kasacyjnej prokuratora zarzut dokonania przez Wojewódzki Sądu Administracyjny w Gorzowie Wlkp. błędnej wykładni art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. Nr 261 poz. 2603 z 2004 roku ze zm.) polegający na błędnym przyjęciu, iż w sprawie znajdowała zastosowanie uchwała Rady Gminy Świdnica z dnia 10 września 2003 r. określająca stawkę procentową opłaty adiacenckiej w wysokości 50% z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z podziałem tej nieruchomości.

W ocenie Sądu z chwilą dokonania zmiany art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami polegającej na obniżeniu maksymalnej stawki opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości z 50% do 30%, to jest z dniem 22 października 2007 r. uchwała rady Gminy Świdnica z dnia 10 września 2003 r. określająca 50% stawkę opłaty adiacenckiej pozostawała w sprzeczności z nowym brzmieniem art. 98a ust. 1 tej ustawy i jako taka nie mogła być stosowana. Rada Gminy powinna podjąć nową uchwałę uwzględniającą wprowadzone w ustawie zmiany. Uchwała taka została podjęta w dniu 10 grudnia 2007 r., a określona w niej stawka opłaty adiacenckiej wysokości 30% różnicy jaką nieruchomość miała przed podziałem, a wartością jaką nieruchomość uzyska po podziale, powinna znaleźć zastosowanie przy podejmowaniu decyzji w sprawie.

Stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 marca 2010 r., sygn. I OSK 738/09 oznacza, iż w ocenie tegoż Sądu wadliwym jest wydawanie po dniu 22 października 2007 r. decyzji nakładających opłaty adiacenckie z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku z ich podziałem w wymiarze przekraczającym 30% różnicy jaką nieruchomość miała przed podziałem, a wartością jaką nieruchomość uzyska po podziale i to niezależnie od treści uchwał rad gmin obowiązujących dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne.

Do zaangażowania się w przedmiotową sprawę przez prokuratora i wywiedzenia przez niego skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp., a następnie wywiedzenia skargi kasacyjnej doszło w następstwie rozpoznania podania W.K., na którego została - w jego ocenie niezasadnie - nałożona opłata adiacencka.

Powyższe działania Wydziału II Postępowania Sądowego Prokuratury Okręgowej w Zielonej Górze stanowią przykład wykonywania przez organa prokuratury kompetencji z zakresu prawa administracyjnego określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z 2002 r. ze zm.) stanowiącej w art. 8, że prokurator może wziąć udział w każdym toczącym się postępowaniu, a także wnieść skargę, skargę kasacyjną, zażalenie oraz skargę o wznowienie postępowania, jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela.
TŚ/TŚ