Udaremnienie zaspokojenia wierzyciela/ pojęcie/ przestępstwo skutkowe

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:
Udaremnienie zaspokojenia wierzyciela/ pojęcie/ przestępstwo skutkowe
Wyrok:
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2007 r.; sygn. II KK 336/06
Treść:
1. Przez "udaremnienie zaspokojenia wierzyciela" rozumieć należy wyłącznie całkowite uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia - wierzyciel nie znajdzie zaspokojenia nawet w części. Natomiast przez "uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela" należy rozumieć zmniejszenie zaspokojenia wierzyciela, a więc uniemożliwienie zaspokojenia jego roszczenia w jakiejkolwiek części. Nie może wreszcie budzić wątpliwości, że oba skutki przestępne określone w art. 300 § 2 k.k. są rozłączne i tym samym względem określonego wierzyciela nie mogą wystąpić równocześnie. 2. Jeżeli (uwzględniając materialny charakter przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k., o czym była mowa wyżej) czynność rozporządzająca zajętym mieniem dłużnika nie miała realnego wpływu na zaspokojenie wierzyciela, to pomimo wypełnienia pozostałych znamion stypizowanego w tym przepisie występku (podmiot, znamiona określające czynność sprawczą, przedmiot bezpośredniego działania) brak znamienia skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela powoduje, że nie można uznać, że doszło do popełnienia przestępstwa określonego w art. 300 § 2 k.k.
Żródło:
System Informacji Prawnej LEX Wolters Kluwer business "Lex dla sędziego i prokuratora"

Zobacz również: