Prawo do obrony/ obrońca z urzędu/ brak podstaw

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:
Prawo do obrony/ obrońca z urzędu/ brak podstaw
Wyrok:
Postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2010 roku; sygn. II KO 127/09
Treść:
Prawo do korzystania z obrony z urzędu na podstawie art. 78 § 1 k.p.k. nie może być traktowane jako obligatoryjne uprawnienie oskarżonego czy skazanego, przynależne mu na przykład z racji pozbawienia wolności, czy też wręcz konsekwencji samego skazania, ale powinno przysługiwać tylko tym oskarżonym lub skazanym, którzy rzeczywiście wykażą, że nie są w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. W sytuacji, gdy wniosek o wznowienie postępowania na korzyść może być złożony w każdym czasie, to fakt, że skazany wybrał – już po tym, jak złożył własnoręcznie sporządzony wniosek o wznowienie postępowania – inny cel, i to nie mający charakteru koniecznego wydatkowania posiadanych przez siebie środków, których suma umożliwiałaby mu uzyskanie pomocy obrońcy z wyboru, nie może stanowić podstawy do wyznaczenia mu obrońcy z urzędu, nawet jeśli w dacie wezwania go do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wznowienie, przez sporządzenie i podpisanie wniosku przez adwokata, nie ma już wystarczających środków finansowych.
Żródło:
Krakowskie Zeszyty Sądowe, Biuletyn SA w Krakowie w sprawach karnych, Rok XX • Kwiecień 2010 • Nr 4 [poz. 17]

Zobacz również: