Precedensy - Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Prawo do obrony/ "mały świadek koronny"/ nadzwyczajne złagodzenie

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:: Prawo do obrony/ "mały świadek koronny"/ nadzwyczajne złagodzenie
Wyrok:: Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 26 października 2006r., sygn. II AKa 289/06
Treść:: Oskarżony może bronić się wszelkimi prawnie niezakazanymi metodami i sposobami, wykorzystując w tym celu znane mu fakty (ich treściowe przedstawienie lub ukrycie, a nawet zafałszowanie), jak też przepisy prawa, w tym poprzez ich interpretację dla siebie korzystną i w tym zakresie chronią go dyrektywy zasad prawa do obrony oraz nemo se ipsum accusare tenetur. Wtedy jednak, gdy oczekuje dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary w trybie art. 60 § 3 KK, musi bezwarunkowo spełnić te wymogi, które wprost w tym przepisie zostały zapisane i nie może ukryć niektórych znanych mu okoliczności o istotnym charakterze, dozować podawanych informacji, uzależniać ich treści od oceny własnej sytuacji procesowej, ani też raz przekazanych informacji odwoływać. [….] Przypomnieć w niezbędnym skrócie wypada, że wprowadzając do ustawy przepis art. 60 § 3 KK ustawodawca zmierzał do rozbicia solidarności przestępczej, oferując sprawcy przestępstwa w normie tej wskazanemu, sui generis "małemu świadkowi koronnemu", nadzwyczajne złagodzenie kary w zamian za pełną jego lojalność wobec organów procesowych; w tym za ujawnienie wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego popełnienia. Wykładnia tego przepisu przeszła dość głęboką ewolucję tak w doktrynie, jak w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych, przy czym w aktualnym orzecznictwie (chociaż niejednolicie) przyjmuje się, że "ujawnienie" oznacza przekazanie takich informacji, które według wiedzy informującego nie były znane dotychczas organowi powołanemu do ścigania przestępstw (tak: Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 20.2.2003 r., II KK 113/02, OSP 2003, z. 12, poz. 163). Takie też stanowisko przedstawił Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 19.8.1999 r., II AKA 250/99, Wok. 1999, z. 11, poz. 57). Równie ważne jest aby sprawca przedstawił wszystkie jemu znane istotne okoliczności sprawy. Podkreśla się wreszcie, tak w opracowaniach komentarzowych jak też orzecznictwie sądowym, że przekazywane przez sprawcę informacje nie mogą być dozowane poprzez podawanie w kolejnych przesłuchaniach nowych istotnych informacji, zwłaszcza w miarę jak sprawca uświadamia sobie, że informacje te są już znane organowi prowadzącemu postępowanie (por. np. wyrok SN z dnia 25.9.2002 r., II KKN 296/01, LEX nr 55540; Z. Ćwiąkalski w: Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Komentarz, Zakamycze 2004 r., s. 297 -298). Raz podane informacje nie mogą też być odwoływane, zwłaszcza wtedy, gdy w toku postępowania sprawca uświadamia sobie, że udowodnienie mu sprawstwa w zakresie niektórych okoliczności może nie być możliwe lub będzie bardzo utrudnione, a zmiana wyjaśnień w jego mniemaniu będzie dla niego korzystna. Oskarżona Maria K. żadnego z tych warunków nie spełniła. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, że brała ona udział w obrocie środkami odurzającymi co najmniej od 2003 r., a biorąc pod uwagę wyjaśnienia Radosława S. czyniła tak od wielu lat. Bez wątpienia jej działanie było animo auctoris, w istocie rzeczy zastępowała ona bowiem swojego syna przekazując odbiorcom paczki z heroiną i pobierając od nich pieniądze nie tylko wtedy, gdy jego nie było w Polsce, czy we W., ale także z uwagi na względną łatwość przekazywania tego towaru przy wykorzystaniu kiosku Ruchu, który prowadziła, a który kupił jej syn oskarżonego - Mariusz K. […]
Żródło:: System Informacji Prawnej LEGALIS Wydawnictwo C.H. Beck

Zobacz również: