Dowody/ zeznania świadka anonimowego/ warunki dopuszczalności

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:
Dowody/ zeznania świadka anonimowego/ warunki dopuszczalności
Wyrok:
Wyrok SN z dnia 9 listopada 1999 r., sygn. II KKN 295/98
Treść:
Dowód z zeznań świadka anonimowego nie może być nie tylko wyłącznym (jedynym), ale także dominującym dowodem świadczącym o sprawstwie określonej osoby, co oznacza, że wśród pozostałych dowodów przeprowadzonych w sprawie musi być także taki, który bezpośrednio wskazuje na sprawstwo tej osoby. […] Analiza orzecznictwa Trybunału Strasburskiego i Komisji prowadzi do niewątpliwego wniosku, że koncepcja rzetelnego procesu wymaga także, aby sąd nie opierał rozstrzygnięcia na dowodach, które stronom nie są znane i do których nie mogą się one ustosunkować. Nakazuje to, z kolei, szczególną rozwagę w wypadku konieczności oparcia rozstrzygnięcia na zeznaniach świadka anonimowego. Dowód taki dostępny może być w całości jedynie orzekającemu sądowi i prokuratorowi, gdy oskarżony i jego obrońca nie znają danych osobowych świadka, a w wielu wypadkach udział oskarżonego i jego obrońcy w przesłuchaniu takiej osoby, wobec konieczności uniemożliwienia obserwowania tego świadka w czasie składania zeznań, a czasem także wobec konieczności modulowania jego głosu, jest ograniczony, gdyż oskarżony i jego obrońca mają niepełną możliwość wykazywania niewiarygodności takich zeznań, co wprost przekłada się na skuteczność obrony. […] Zarysowała się wyraźna linia orzecznictwa Trybunału, który konsekwentnie stoi na stanowisku, iż zeznania świadka anonimowego nie tylko nie mogą być wyłącznym, ale nawet dominującym dowodem stanowiącym podstawę ustalenia sprawstwa oskarżonego. Co więcej, w ostatnim z opublikowanych orzeczeń — Van Mechelen — Trybunał stanowczo stwierdził, że poza świadkiem anonimowym, musi być inny dowód, pozwalający zidentyfikować oskarżonego jako sprawcę przestępstwa.
Żródło:
Biuletyn Sądu Najwyższego 1/2000 poz. 49

Zobacz również: