Precedensy - Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Oszustwo/ szalbierstwo/ opłata za usługę przewozu

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:: Oszustwo/ szalbierstwo/ opłata za usługę przewozu
Wyrok:: Wyrok z dnia 19 lipca 2006 r., sygn. III KK 19/06,
Treść:: Przy przestępstwie oszustwa przedmiotem ochrony jest mienie w szerokim rozumieniu tego pojęcia, obejmującym wszelkie prawa majątkowe, rzeczowe i obligacyjne, w tym także usługi, świadczenia, zyski lub pożytki stanowiące majątek (tak: D.Pleńska, O.Górniok (w:) System prawa karnego, s. 364; W.Gutekunst (w:) W.Gutekunst, O.Chybiński, W.Świda – Prawo karne, część szczególna. Wrocław 1971, s. 252 i n.). W tym aspekcie termin mienie jest odnoszony do całokształtu sytuacji majątkowej danego podmiotu. Przedmiotem przestępstwa oszustwa mogło też być wynagrodzenie za zamówione dzieło [tak SN w uchwale z 24 stycznia 1973 r., VI KZP 69/72]OSNKW 1973, z. 4, poz. 42], którego niezapłacenie nie stanowi wyłudzenia „innego podobnego świadczenia” w rozumieniu art. 121 § 2 k.w. […] Z punktu widzenia przedmiotu czynności wykonawczej, norma art. 121 § 2 k.w. wcale nie wyłącza z obszaru przestępstwa oszustwa ani wszystkich usług, ani usług transportowych w szczególności, ani też nie nakazuje traktować ich jako nie należących do kategorii mienia w rozumieniu art. 286 § 1 k.k. Nawet najbardziej elementarna wykładnia gramatyczna prowadzi do wniosku, że na gruncie art. 121 k.w. zarówno w jego § 1, jak i w § 2, ustawodawca uznając za wykroczenie wyłudzenie przez sprawcę przejazdu środkiem publicznej lub prywatnej lokomocji, odnosił takie zachowanie do przejazdu osoby fizycznej. […]Analiza sytuacji wymienionych w przepisie art. 121§ 2 k.w. w powiązaniu ze znamieniem czasownikowym „wyłudza”, nie pozostawia wreszcie wątpliwości i co do tego, że ustawodawcy chodziło o przeniesienie do kategorii wykroczeń jedynie grupy drobnych zachowań polegających na skorzystaniu ze świadczeń udostępnianych jako usługi jednorazowe i opłacanych w drodze uiszczenia ceny posiłku albo napoju, nabycia biletu wstępu lub przejazdu, żetonu uruchamiającego automat itp. Przekonuje o tym właśnie dobór sytuacji faktycznych zamieszczonych w katalogu znajdującym się w dyspozycji art. 121 § 1 i 2 k.w. Ich cechą wspólną jest też powinność uiszczenia opłaty z góry lub – najpóźniej – niezwłocznie po skorzystaniu ze świadczenia. Zatem, tylko ta grupa sytuacji, jako inaczej kwalifikowanych, jest wyłączona z zakresu dyspozycji art. 286 § 1 kk. […] Wykonanie umówionej usługi przewozu towarów, za które w uzgodnionym terminie nie została uiszczona zapłata ustalona przez strony umowy, może stanowić niekorzystne rozporządzenie mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 k.k.
Żródło:: Biuletyn Prawa Karnego SN nr 8/2006

Zobacz również: