Präjudizien - Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Stanowienie prawa/ zasady techniki prawodawczej/ akty wykonawcze do ustawy

Precedensy. Sprawy różne

Tytuł:: Stanowienie prawa/ zasady techniki prawodawczej/ akty wykonawcze do ustawy
Wyrok:: Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 czerwca 2006r., sygn. III SA/Wa 2433/05
Treść:: Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" nie jest aktem normatywnym, ale odzwierciedla standardy kultury prawnej. [….] Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" nie jest aktem normatywnym, ale odzwierciedla standardy kultury prawnej. Powoływany przez Strony § 32 zasad nie zawiera wprost dyrektywy techniki prawodawczej, ale tworzącemu prawo przypomina o regule walidacyjnej, odnoszącej się do obowiązywania norm. Przypomnienie tej reguły pozwala zrozumieć niektóre dyrektywy techniki prawodawczej wskazujące: a) w jakich przypadkach jest zbędne uchylanie przepisów wykonawczych (por. 126 z.t.p.), b) w jakich przypadkach ustawodawca musi zamieścić w ustawie postanowienia o zachowaniu mocy dotychczasowych przepisów wykonawczych, jeżeli nie chce stworzyć sytuacji, w której przepisy te przestaną obowiązywać, a nowe akty wykonawcze nie zostaną jeszcze wydane, czy też jeszcze nie wejdą w życie. Ponieważ w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada wyłączności ustawy, w sferze prawa powszechnie obowiązującego, to podustawowe akty prawne o charakterze powszechnie obowiązującym mogą zawierać jedynie takie uregulowania, które stanowią dopełnienie regulacji zastrzeżonej dla materii ustawowej, pod warunkiem że spełniają wymagania określone w art. 92 ust. 1 Konstytucji. Przepis ten nie tylko określa warunki, jakim powinno odpowiadać upoważnienie ustawowe, ale jednocześnie pozwala ustalić przesłanki legalności aktu wykonawczego. Aby rozporządzenie wykonawcze obowiązywało, musi spełniać następujące wymagania: 1) musi być wydane przez organy wskazane w Konstytucji (a więc na podstawie upoważnienia prawnoustrojowego); 2) musi być wydane na podstawie i w celu wykonania szczegółowego upoważnienia ustawowego; 3) musi być wydane przez organy wyraźnie określone w upoważnieniu ustawowym; 4) musi regulować tylko i wyłącznie sprawy z zakresu spraw przekazanych w upoważnieniu do uregulowania; 5) musi regulować te sprawy zgodnie z wytycznymi ustawowymi zawartymi w upoważnieniu. Jeżeli rozporządzenie nie spełnia któregokolwiek z tych warunków, to jest aktem sprzecznym z Konstytucją i nie może być uznane za akt obowiązujący. Akt wykonawczy musi spełniać omówione powyżej warunki nie tylko w chwili jego wydania i początku obowiązywania. Jeżeli spełniał je w momencie wydania, a później w wyniku zmiany stanu prawnego przestał je spełniać, to konsekwentnie należy uznać, że akt ten nie obowiązuje z początkiem obowiązywania zmienionego stanu prawnego. Zarówno w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie bezspornie przyjmuje się obecnie taką właśnie zasadę walidacyjną. Zmianą stanu prawnego powodującą, że akt wykonawczy należy uznać za nieobowiązujący, może być: - uchylenie ustawy, na podstawie której akt wykonawczy był wydany, - uchylenie przepisu ustawy upoważniającego do wydania tego aktu wykonawczego, - zmiana treści przepisu upoważniającego do wydania aktu wykonawczego, polegająca na istotnej zmianie któregokolwiek z wymogów dotyczących tego aktu. W tym ostatnim przypadku należy uznać akt wykonawczy za nieobowiązujący, jeżeli jego dotychczasowa treść nie odpowiada warunkom określonym w zmienionym upoważnieniu (por. J. Warylewski i in., Dom Wydawniczy ABC, s. 176-178).
Żródło:: System Informacji Prawnej LEX a Wolters Kluwer business "Lex dla sędziego i prokuratora"

Zobacz również: