Präjudizien - Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Wyrokowanie/ uzasadnianie postanowień/ zasada sprzeczności

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:: Wyrokowanie/ uzasadnianie postanowień/ zasada sprzeczności
Wyrok:: Postanowienie SN z dnia 7 września 1995 r., sygn. II KRN 100/95
Treść:: Dokonując oceny dowodów i czyniąc ustalenia faktyczne, sąd powinien m.in. respektować zasady myślenia, w tym także zasadę sprzeczności. Jeżeli więc sąd przyjmie sprzeczne ustalenia (inne w orzeczeniu, inne zaś w jego uzasadnieniu), to narusza zasadę sprzeczności, a tym samym postępuje w sposób niezgodny z dyspozycją art. 4 § 1 k.p.k. Ustawa przewiduje obowiązek uzasadnienia postanowień ( arg. ex art. 90 § 1 i 3 k.p.k.), ale nie określa explicite wymagań dotyczących treści uzasadnienia postanowienia. Jeżeli uzasadnienie postanowienia nie wyjaśnia w sposób należyty podstawy faktycznej lub prawnej rozstrzygnięcia, to stanowi to naruszenie dyspozycji zawartej w art. 90 § 1 k.p.k. […] W judykaturze Sądu Najwyższego utrwaliło się zapatrywanie, że w tym zakresie znajdują analogiczne zastosowanie wymagania dotyczące uzasadnienia wyroku i że uzasadnienie postanowienia powinno w szczególności wskazywać przesłanki, którymi kierował się organ wydając postanowienie; przede wszystkim chodzi o należyte wyjaśnienie podstawy faktycznej, a w miarę potrzeby – także podstawy prawnej rozstrzygnięcia ( vide – m.in. – postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 22 października 1971 r., V KRN 368/71, OSNKW 1973, z. 2, poz. 35; z dnia 7 września 1974 r., V KZ 119/74, OSNKW 1974, z. 11, poz. 215, s. 58; z dnia 11 sierpnia 1979 r., IV KZ 65/79, OSNKW 1979, z. 11–12, poz. 120). Podzielając w pełni to stanowisko, należy podkreślić, że jeżeli uzasadnienie postanowienia nie odpowiada tym wymaganiom, to w rachubę wchodzi jednak naruszenie dyspozycji zawartej w art. 90 § 1 k.p.k. (obowiązek uzasadnienia postanowienia należy przecież pojmować jako rację nakazu należytego, właściwego, a nie jakiegokolwiek uzasadnienia). Ponieważ brak podstawy prawnej do uznania, że przepis art. 372 § 1 k.p.k. wprost (bezpośrednio) wyznacza wymagania dotyczące uzasadnienia postanowienia, przeto nie można przyjmować, iż wadliwe uzasadnienie postanowienia narusza dyspozycję tego przepisu.
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1995 poz. 78

Zobacz również: